Jedna z ulubionych książeczek Leili jest o rybce, która płacze, bo zgubiła swoją mamę. Przez kilka kartek książki pyta kolorowych mieszkańców morza czy jej nie widzieli i pod koniec, oczywiście, ją znajduje.
**
I teraz za każdym razem prawie kiedy jakaś inna postać w książce albo bajce płacze i pytam ją, jak myśli, dlaczego - to odpowiada, że szuka mamy.
**
I tak mnie to rozczula.
**
Bo w jej 2 latkowym świecie, kiedy płaczesz i jest ci smutno to oczywiste, że to dlatego, że twoja mamusia nie jest przy tobie. I płaczesz, bo jej potrzebujesz, żeby było ci lepiej.
**
Proste.
**
I tak sobie pomyślalam....gdybyśmy my też, zawsze wtedy kiedy jest nam smutno, kiedy czujemy się samotni, kiedy nie wiemy co robić, kiedy więcej mamy pytań niż odpowiedzi...
**
Gdybyśmy wtedy wołali do naszego Taty. Do Boga.
Od razu. Bez zastanowienia. Odruchowo. **
WIEDZĄC, że On jest. Że widzi nasze łzy. Nasz smutek, nasze zmęczenie, nasze pytania, nasze 'dlaczego'?
**
Nie zawsze wszystko toczy się tak, jakbyśmy tego chcieli..
Czasem, z jakiegoś powodu, On pozwala nam czekac na wołanie naszego serca dłużej niż byśmy chcieli.
**
I często nie wiemy dlaczego.
**
Patrzymy na innych, porównujemy...
**
Ale przez ten cały czas, jedyne co musimy zrobić, zamiast próbować znać wszystkie odpowiedzi, albo robić wszystko o własnych siłach...
To wołać do Niego.
I trwać w Jego obecności.
**
#Bóg #Ojciec #Tata #córeczkatatusia
#pytania #dlaczego #czekanie #siła #obecność #serce #kobieta #mama #żona #córka #wiara #dziecko
Pamiętam jak na początku naszej znajomości rozmawiałam z T. o dzieciach i roli mamy i taty w rodzinie.
*
Jego rodzice mają 6 dzieci i po urodzeniu drugiego mama zrezygnowała z pracy, żeby zająć się dziećmi. I tak już zostało. ‘Ale wiesz, że ja nigdy nie będę TAKĄ kobietą!?” – mówiłam do niego z pewnością. „Nie po to uczyłam się i studiowałam przez tyle lat mojego życia, nie po to wkuwałam języki, żeby potem ‘siedzieć’ w domu i to wszystko marnować!”.
*
Minęło kilka lat. Zasmakowałam pracy w nowoczesnych biurach, przebywałam wśród ‘znanych’ ludzi, chodziłam po pracy na drinki do ‘modnych’ londyńskich barów, woziłam się z biura do domu taksówką po godzinach, widziałam swoje imię w końcowych napisach programu telewizyjnego.
*
To wszystko są fajne rzeczy i jestem bardzo wdzięczna za te doświadczenia!
*
Ale po urodzeniu się Leili zobaczyłam i zrozumiałam, że bycie mamą to nie tylko przewijanie pieluszek, karmienie, zabawianie.
*
Zrozumiałam, że przez to, że jestem mamą- mam ‘moc’ wpływania na życie pewnej małej osóbki. I że to wielka odpowiedzialność ale i wielki przywilej.
*
Dotarło do mnie, że to my w dużej mierze kształtujemy jej światopogląd.
To czy będzie wiedziała, że jest akceptowana taka jaka jest. Nie tylko przez nas ale przez Boga. To, że mogę w swoim domu mieć małych ‘uczniów’ którzy patrzą na każdy mój krok i każde moje słowo... i na podstawie tego być może zdecydują o tym czy ten Jezus o którym tyle mówię jest naprawdę fajny czy nie (to nie MY decydyjemy o zbawieniu naszych dzieci – to one same muszą podjąć decyzję o podążaniu za Bogiem–ale mówię tu o tym jak wielki wpływ mamy na nie w dokonywaniu wielu życiowych wyborów).
*
Ciężko mi pomyśleć o roli lub pracy, która ma większe znaczenie.
*
I nawet kiedy, po długim, męczącym dniu ciągłych negocjacji z dwulatką, momentów kiedy nie byłam miłą i cierpliwą mamą; po dniu zaspokajania wielu potrzeb małego brzdąca, kiedy sama ledwo co znalazłam chwilę, żeby coś zjeść i się napić...
*
Nawet wtedy kiedy patrzę już niecierpliwie na zegarek kiedy będzie pora spania...
*
Ale teraz już chyba rozumiem moją teściową.
*
I chyba nawet chciałabym być TAKĄ kobietą...
*
(Choć nad tą szóstką to się jeszcze zastananawiam:D)
Zapowiada się na to, że będę trochę bardziej zmęczona, bardziej niewyspana; będę mieć mniej czasu dla siebie, a w toalecie będzie mi towarzyszyć już nie jedna, a dwie małe osóbki. Będzie więcej płaczu i więcej bałaganu...
**
Ale też więcej śmiechu. Więcej małych rączek, które mnie mocno obejmują. Więcej radości z najmniejszych rzeczy. Więcej motywacji, żeby stawać się lepszą osobą. Więcej powodów do wdzięczności...
**
... i więcej dziewczyn w domu!:)
❤
#jestemwciąży #20tydzień #dzieci #rodzina #mama #córki #siostry #dziewczynka #radość #rodzew2018
Byłam ostatnio na placu zabaw z Leilą. Rozejrzałam się dookoła i spojrzałam na mamy, które przyszły ze swoimi dziećmi. *
*
Różne mamy. O różnych kształtach. Różnych podejściach. Mamy karmiące piersią, mamy karmiące butelką. Mało mówiące i te głośne. *
*
Patrzyłam na nie wszystkie jak podtrzymywały małe pupy na drabinkach, drugą ręką karmiąc ich bananem, wycierały zabłocone ręce, przypominały o piciu, przytulały po upadku, jednocześnie pewnie myśląco tym co dziś przygotują na obiad i pomyślałam sobie ‘WOW, ale te wszystkie mamy są niesamowite! Ale MY jesteśmy niesamowite.’
**
Na co dzień rzadko o tym pamiętamy... Jeśli w ogóle. Częściej myślimy o naszych niepowodzeniach – o tym, że dziś krzyknęłyśmy na naszego szkraba, o tym, że nie ugotowałyśmy dwudaniowego obiadu a mrożonkę, o tym, że nie wyglądamy tak jak okładki magazynów mówią nam, że powinnyśmy wyglądać (a przecież zbliża się lato!).O tym, że za mało czytamy naszym dzieciom, że nie bawimy się z nimi wystarczająco...
**
Większość z nas częściej myśli o tym, czego jeszcze nie zrobiłyśmy, czego nam brakuje, o naszych błędach i zmaganiach w żąglowaniu między światem mamy, żony, przyjaciółki, pracownika, córki... O tym, że każdy czegoś od nas chce, a lista rzeczy do zrobienia nigdy nie maleje, więc najczęściej kogoś musimy zawieść.
**
Łatwo poddać się oskarżeniom i wątpliwościom, które rodzą się w naszej głowie. Świat insta w tym nie pomaga.
**
Ja nie znam odpowiedzi na każde pytanie. Ciągle będę popełniać błędy.
**
Ale On powołał mnie do tej roli. Dał mi ten skarb; przywilej, żeby być Mamą dla tej małej osoby. I chcę ufać, że On wiedział co robi.
**
I mimo tego, że nigdy nie będę doskonałą mamą, że zawsze będzie coś, co mogłabym robić lepiej – to wiem, że On widzi moje starania, moje łzy, moje zmęczenie, moją miłość do tego małej osoby i uśmiecha się ze wzruszeniem i miłością Ojca, który wie... i który jakoś niewyobrażenie kocha mnie jeszcze bardziej niz ja kocham moje dziecko... I też chce wspierać mnie, podnosić, podtrzymywać, karmić i ocierać moje łzy.
**
Tak, żebym ja miała w sobie siłę na to, żeby jutro znów iść na plac zabaw i robić to samo.
**
Wczesne wszystkiego najlepszego niesamowite Mamy!
Coś czuję, że oberwie mi się za to co napiszę!
**
Myślę, że to kobieta w dużej mierze wyznacza atmosferę jaka panuje w domu.
**
Myślę, że to my decydujemy o tym, czy nasi mężowie i dzieci będą lubić wracać do domu czy raczej będą go unikać.
**
Nasze nastawienie do domowych obowiązków, do tego jak zarządzamy domem - ma wielki wpływ na to jaka w nim panuje atmosfera.
**
Widzę sama jak to jest u nas.
Kiedy wstaję rano i od razu narzekam na to jaki jest syf i co trzeba zrobić, bo inaczej nie doświadczy się u mnie uśmiechu - widzę jak od razu ta atmosfera robi się napięta. **
Kiedy wracam z pracy do domu i zamiast cieszyć sie chociaż 15min czasu z rodziną i córką, spokojnie trawiąc dzień, biegam jak szalona, odkładając wszystko na swoje miejsce - nie stwarzam wtedy raczej atmosfery radości i odprężenia po długim dniu.
**
Wiadomo, te rzeczy same się nie zrobią.Pranie samo się nie wstawi. Podłogi same się nie umyją. **
Ale widzę o ile bardziej mogę cieszyć się czasem z moja rodziną, kiedy 'ogarnianie' domu nie staje sie ważniejsze od nich - i sposób w jaki wydaję 'rozkazy' nie stwarza atmosfery napięcia i stresu.
**
Dlaczego my mamy tą 'władzę' nad atmosferą w naszych rękach? Dlatego, że przeważnie to nam najbardziej zależy na utrzymaniu domu w ładzie, to my decydujemy najczęściej o tym co jemy i kiedy jemy i gdzie robimy zakupy i kiedy. **
To jest naprawde wyjątkowe zadanie i sama co raz bardziej się w nim odnajduję, jako w pięknym powołaniu.
**
Nie widzę już 'zarządzania domem' jako przykrego obowiązku który spadł na moje ramiona (albo został zrzucony:p) - ale raczej jako przywilej (co NIE oznacza, że ja w nim wszystko robię).
**
Byliście kiedyś na kolacji, gdzie pani domu była widocznie zestresowana, ciągle biegała od kuchni do stołu, nerwowo pytając czy goście na pewno aby czegoś jeszcze nie chcą - a kiedy mąż albo goście prosili, żeby usiadła, to robiła to na 1min, zadając wam pytanie, po czym pół słuchając, sprzątała już ze stołu?
**
Ja byłam - u siebie w domu 😂
**
Przekonałam się już, że jeśli nie zacznę dnia od mojej Najważniejszej relacji - Tej, która może dać mi siłę i cierpliwość i mądrość w tej ważnej roli - to ja i mój na pewno to odczujemy...
Jak to jest, że w niedzielę rano śpiewając w kościele, czuję się taka natchniona, jakbym latała na chmurze, po czym wsiadam z mężem do auta i ledwo co przejedziemy 500m, a ja mówię do niego coś naprawdę niemiłego?! **Nowy Post** Link w bio.
#ciętyjęzyk #trudnycharakter #żona #łagodność #trudności #komunikacja #małżenstwo #mąż #Bóg #pomoc #myśli #nastawienie #duchowawalka #ezer #umysł #odnowienie
Kilka dni temu mój mąż zrobił coś, co sprawiło mi przykrość. Wiedział o tym, bo dałam mu to jasno do zrozumienia.
Nie spokojnie jasno - ale z krzykiem jasno. *
*
T. po czasie przeprosił za swoje zachowanie. I niby wszystko było OK.
Ale ja czułam się ciągle jakaś nieswoja.
**
I dotarło do mnie, że to przez jak JA zareagowałam na tę sytuację.
Nie tak jak bym chciała. Nie z łagodnością.
**
Ktoś mógłby powiedzieć "ale no normalne, że się zdenerowałaś, Twoja reakcja była uzasadniona, masz do tego prawo".
**
Jasne, mam do tego prawo. Mam prawo podnieść głos. Mam prawo rzucać mięsem.
Nie musiałam za to przepraszać. Przecież to normalne.
Tak mówi świat.
**
Ale wiecie co....
Koniec końców ja nie odpowiadam przed moim mężem. Ani przed światem.
Odpowiadam przed moim Bogiem.
**
A Jego standardy sa inne niż standardy tego świata.
Jego standard mówi "kochaj". Jego standard mówi "Jesteś silna we mnie".
*
*
Jego standardy nie są łatwiejsze. Wprost przeciwnie. Łatwiej jest się obrazić, nakrzyczeć, wyrzucic z siebie wszystko co leży mi na wątrobie, niezależnie od tego czy to dobry czas czy nie.
**
Jego standardy nie raz wiele nas kosztują. Więcej od nas wymagają.
**
Wczoraj mogłam zignorować ten cichy głos, który mówił mi 'przeproś'.
**
Niełatwo było mi przyjść do T. z pokorą i poprosić o wybaczenie, przyznać się do błędu.
**
Ale o ile lepiej było zasypiać, wiedząc, że jest znowu między nami jedność, że nie ma złych uczuć, niedomówień, a jest wybaczenie i pokój...
**
#yourways #arebetter #thanmyways #Bożystandard #żona #mąż #małżeństwo #komunikacja #błędy #wybaczenie #łagodność #rozmowa #miłość #kobieta #Bóg #Biblia #jedność #uczucia
2 lata temu pojawiła się w naszym życiu i troszkę się u nas pozmieniało. Zmienił się nasz tryb życia. Godzina o której chodzę spać (o 22 padam!). Sposób odżywiania (pizza dwa razy w tygodniu do filmu juz się rzadziej pojawia:p). Zmieniła się dynamika naszego związku. To znaczy jest trochę mniej dynamicznie...😂
*
*
Mniej jest długich kolacji w restauracjach i więcej szybkich 'rozmów' podczas kąpania, gotowania czy jazdy autem (często przerywanymi tak ważnymi stwierdzeniami jak 'kotek', 'maaamaa', 'piciu' etc).
*
*
Ale najbardziej chyba zmieniło się moje serce.
*
*
Pierwszy rok macierzyństwa był piękny niełatwy dla mnie.
Bóg użył pojawienie się Leili, żeby w swojej miłości pokazać mi zakamarki mojego serca, które wymagały odnowy. Kolejnego etapu uzdrowienia.
*
*
To właśnie macierzyństwo (podobnie jak małżeństwo) wydobywa z nas to co najlepsze, ale i to co najgorszsze...
*
*
Ale kiedy powierzamy tę niełatwą podróż Jemu i blisko się Go podczas niej trzymamy, to możemy mieć pewność, że chociaż rzadko będzie tylko różowo i jak na świątecznych reklamach - to On będzie nas zmieniał, kształtował, umacniał, uzdrawiał...
*
*
Dziękuje Ci Panie za ten cenny dar, który mi powierzyłas i za to jak ją już używasz w moim życiu ❤
#urodziny #2latka #życie #córka #dar #macierzyństwo #mama #misja #kobieta #rodzina #serce #małżeństwo #żonaimąż #dzieci #zmiany #uzdrowienie #Bóg #miłość #związek
"To głupota ze strony kobiety kiedy oczekuje od męża, żeby był dla niej tym, kim tylko sam Jesus może być:
*
*
Gotowy do przebaczenia, zawsze wyrozumiały, nieskończenie cierpliwy, niezmiennie czuły i kochający, niezawodzący na żadnym polu. Przewidujący każdą potrzebę i zaopatrujący we wszystko. *
*
Takie oczekiwania stawiają mężczyznę pod niemożliwą presją.
*
*
To samo dotyczy się męża, który oczekuje zbyt wiele od swojej żony."
Ruth Graham
#małżeństwo #kobieta #żona #oczekiwania #presja #mężczyzna #mąż #Jezus #ruthgraham
Zdecydowanie nie wino. Piękne i wzruszające…. :)
To nie lampka wina, ja też się wzruszyłam ;)