Moja ciąża nie jest skomplikowana ani wyjątkowo trudna. Ale jednak była dla mnie troszkę trudniejsza niż poprzednia.
**
Mam częste i dość silne skurcze przepowiadajacę już od 5 miesiąca i wszystko wydaje się kosztować mnie jakoś więcej wysiłku tym razem.
*
*
ALE. Tym razem, mimo, że jest mi nieco trudniej – trochę inaczej już podchodzę do tego stanu. I w ogóle do macierzyństwa.
*
*
Jestem bardziej świadoma jaką wielką jestem szczęściarą. Mam przywilej nosić pod sercem nasze drugie dziecko.
**
Mimo, że czuję się już jak wielki wieloryb - jest we mnie tak wiele wdzięczności! Ale to nie jest coś, co przychodzi mi naturalnie – bo naturalną reakcją jest dla mnie narzekanie. Że mi niewygodnie, że w żadne ubrania już prawie się nie mieszczę (!), że czuję się dużo mniej atrakcyjna, że mnie uwiera etc. *
*
To w dużej mierze decyzja, którą muszę podejmować za każdym razem, kiedy moje ciało i dusza mają ochotę poużalać się nad sobą. *
*
Jasne, ten wyjątkowy stan niesie za sobą też ‘specjalne względy’ i jak najbardziej je doceniam i kiedy ktoś oferuje mi krzesło, zrobienie czegoś za mnie albo mąż mówi – idź się połóz – to bez szemrania przyjmuję te oferty pomocy;) *
*
Ale wiem, że to jak będę podchodzić do mniejszych i większych wyzwań (do większych zaliczając poród o którym zaczynam co raz częściej myśleć) jest przede wszystkim moją decyzją. Jasne, mogę pozwolić sobie na chwile słabości i tych było przez te 8 miesięcy wiele. *
*
Ale będąc córką Boga i mając w sobie jego DŚ, mam dostęp do Jego pokoju. Do radości, która jest niezależna od moich okoliczności. Nawet kiedy jest mi fizycznie trochę ciężej (a na pewno nie jest mi aż tak ciężko w porównaniu do innych), mogę wciąż powiedzieć, że mam w sobie Jego radość. Mam pokój – bo wiem, że On zatroszczy się o każdy aspekt – też ten związany z porodem. Że to będzie odpowiedni moment (i miejsce!) i On – dlatego, że do tego mnie stworzył – pomoże mi w urodzeniu naszej drugiej córeczki. *
*
Więc kiedy przychodzą negatywne myśli ‘Czy dam radę?!’, staram się je zastępować tymi: ‘The joy of the Lord is my strength’ // ‘Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia"
*
I wszystko nabiera wtedy innej perspektywy...
Gdybym zaczęła dokładnie analizować wszystkie zmiany, które czekają nas w przeciągu kolejnych 3 miesięcy, ogarnęłaby mnie niezła panika. *
*
W przyszłym tygodniu kończę pracę i zmieniam tryb na ‘mama na pełny etat’. I o tyle o ile przecież kocham tę rolę, to kłamałabym gdybym powiedziała, że nie zastanawiam się jak sobie dam radę z dwójką dzieci poniżej 3 roku życia. *
*
Niedługo po urodzinach małej czeka nas inna wielka życiowa zmiana (jeszcze o tym na pewno sporo będzie!), która niesie z sobą mnóstwo pytań. *
*
Ale wiem jedno. Nie muszę mieć wszystkich odpowiedzi. Nie muszę mieć wszystkiego dopiętego na ostatni guzik (choć tego moja natura by się normalnie domagała!). Nie muszę wiedzieć jak to dokładnie wszystko się potoczy.
*
*
Muszę trwać w Jego obecności. Codziennie na nowo.
I wierzę bardzo, że On każdego dnia da mi (nam) wszystko to czego akurat będziemy potrzebować. *
*
Dziś to pokój. Jutro może będzie to mądrość - jak zachować w tym natłoku zadań zachować właściwe priorytety. Pojutrze zachęta od przyjaciela. W przyszłym tygodniu przecena na produkt, który akurat potrzebujemy.
*
*
Nie muszę mieć wszystkiego ‘figured out’. Muszę tylko DZIŚ trzymać się blisko Niego.
**
#34tygodnie #pokój #ojciec #serce #mama #żona #małżeństwo #rodzina #Bóg #obecność #plany #potrzeby #codzienność #macierzyństwo #ciąża #dzieci #zmiany
Mąż i tata wyjechał nam na tydzień do pracy za wielką wodę (za którą jesteśmy mega wdzięczni!) Nie ma go dopiero 3 dni a ja bardzo odczuwam jego nieobecność.
**
I zdałam sobie sprawę z dwóch rzeczy.
**
Po pierwsze jak bardzo polegam na moim mężu. Jak wiekim jest dla mnie wsparciem. Szczególnie teraz, kiedy fizycznie jestem słabsza i potrzebuję więcej pomocy w takich codziennych, praktycznych sprawach ❤️
**
I też jak bardzo polegam na nim emocjonalnie. I to normalne - w końcu mamy być jednością; mamy się nawzajem wspierać i zachęcać.
**
Ale teraz kiedy go nie ma przy mnie, a różnica czasowa sprawia, że nie mamy ciągłego kontaktu – nagle muszę jakoś sobie sama poradzić (chociaż paktycznie pomaga mi kochana mama!).
**
Ale czy na pewno sama?
Takie momenty przypominają mi, że to nie w moim mężu mam pokładać nadzieję. To nie on ma być głównym źródłem mojej siły, mojego stabilnego sampoczucia.
*
*
To w Bogu mam pokładać moją nadzieję. Do Niego powinnam się zwracać w pierwszej kolejności – kiedy czuję się samotna, smutna, słaba, zawiedziona.
**
On zawsze jest w tej samej strefie czasowej co ja.
Wie co czuję, nawet zanim otworzę usta.
**
Postanowiłam, że w tym tygodniu, za każdym razem kiedy zatęsknię za mężem – to zamiast myśleć o tym jak mi ciężko i smutno – pomodlę się o niego. Albo po prostu powiem Bogu w myślach ‘Dziękuję, że jesteś. Dziękuję, że dajesz mi wszystko to, czego DZIŚ potrzebuję. Napełniasz mój zbiorniczek miłości. *
*
Coś niesamowitego dzieję się we mnie kiedy deklaruję takie rzeczy (najczęściej w myślach).
**
Jasne, możemy pozwolić sobie na smutek, na przeżywanie naszych emocji. To nie jest tak, że zawsze mamy być uśmiechnięci, klaskać i krzyczeć alleluja od rana do wieczora. Ja tak na pewno nie robię;p *
*
Ale w takim codziennym życiu przychodzi nam do głowy sporo negatywnych myśli. I przeważnie mamy wybór. Przyjąć je, pozwolić im zawładnąć naszym sapomoczuciem i dniem – albo je odrzucić jako nieprawdziwe. I zastąpić je dobrymi, prawdziwymi, pochodzącymi od Tego, który jest, który nas kocha, który chce w nas wlać nadzieję i radość – nawet mimo trudnych okoliczności.
*
Ja i Bóg chyba będziemy sporo w tym tygodniu gadać:p
Kiedy jestem bezsilna, wtedy jestem mocna....
*
*
Dużo się u nas ostatnio dzieje. *
*
Rośnie we mnie malutki człowiek...<3
Pracuję ciągle 4 dni w tygodniu. Zajmuję się 2 letnim szkrabem i domem (z dużą pomocą męża!). W ‘między czasie’ jestem żoną i pomagam mężowi w prowadzeniu firmy. W przyszłym tygodniu właśnie pierwszy raz musi nas zostawić na tydzień, bo dostał świetną ofertę pracy. Niedługo czeka nas też wielka życiowa zmiana do której się przygotowywujemy. *
*
Są momenty stresu, wielkiego zmęczenia, denerwowania się na siebie. Jest wiele momentów, w których czuję się bezsilna. Słaba. *
*
Ale jednocześnie czuję się silniejsza niż kiedykolwiek... *
*
Wiem, że to tylko On... Jego moc we mnie. Inaczej nie da się tego wytłumaczyć!
*
*
„Bo kiedy jestem bezsilna, wtedy jestem mocna....” *
*
#wdzięczność #8miesiąc #siła #kobieta #Bóg #moc #duchświęty #ciąża #mama #żona #małżeństwo #zmęczenie #stres #pokój #radość
Kiedy zaczęłam rozglądać się się za moim księciem, chciałam, żeby stał się odpowiedzią na wołania mojego serca...
*
*
Na to, żeby czuć się akceptowana. Kochana. Doceniana. Bezpieczna w jego silnych ramionach. Chciałam, żeby pojawił się w moim życiu i wypełnił te małe i duże luki w moim sercu. Żeby sprawił, że moje zranienia z przeszłości (dzieciństwa i innych relacji) roztopiły się w cieple naszej miłości...
*
*
Zdradzę wam coś. Takie nastawienie jest z góry narażone na porażkę. U nas wyszło to bardzo szybko...
*
*
NOWY POST - LINK W BIO
"Szukałam Poczucia Własnej Wartości w Mężu i Bardzo się Zawiodłam"
*
*
#kobieta #żona #samoakceptacja #wartość #emocje #poczuciewłasnejwartości #mąż #małżeństwo #uzdrowienie #serce #ezer #Bóg #miłość #poczuciebezpieczeństwa
Są takie dni, że wiesz, że będziesz ryczeć - kwestia tylko kiedy i gdzie. W zeszłą niedzielę padło u mnie na kościół. Było gorąco, ja niewyspana, a Leila akurat (albo właśnie dlatego) miała tzw. trudny moment. *
*
Byłam zmęczona i więcej mi nie było trzeba. T. zaproponował, żebym usiadła na świeżym powietrzu, w parku przed kościołem. W sumie i tak niewiele słuchałam z kazania (byłam z Leilą w pokoju dla dzieci - gdzie słychać co się dzieje w kościele, ale trochę ciężko się tam skupić).
*
*
Czułam się zniechęcona. Wzięłam biblię, zeszyt i długopis (ciekawe, bo normalnie ich nie biorę z sobą, a tamtego dnia 'coś' mnie tknęło) - i wyturlałam się na dwór. Z ulgą usiadłam w cieniu. Od razu poczułam się lepiej. *
*
Ach, dziękuję Ci Boże. Ty wiedziałeś czego potrzebuję. Chwili z Tobą. Sam na sam. Otworzyłam Jego słowo, zapisałam kilka myśli w notesie. Porozmawiałam z Nim trochę.
I poczułam Jego wielką miłość. *
*
Poczułam, że jestem dla Niego naprawdę ważna. Że takimi małymi gestami przypomina mi, że kocha. Że jest. *
*
A jest wszędzie. Dostępny dla mnie na wyciągniecie serca. *
*
W kuchni, kiedy myję naczynia. W autobusie i aucie, kiedy jadę do pracy. Na placu zabaw. W biurze.
Nie tylko w niedzielę i nie tylko w kościele. * *
Słyszy każde wołanie naszego serca. Widzi nasze potrzeby i zmagania, nasz ból i marzenia czekające na spełnienie. Widzi nasze rany, które desperacko próbujemy uleczyć na różne sposoby. *
*
Może jeśli na to pozwolimy, jeśli na chwilę wyłączymy gonitwę naszych myśli, planów, sposobów - i po prostu powiemy 'jestem. Chcę słyszeć Twój głos. Chcę poczuć Twoją obecność'. *
*
To otrzymamy coś, czego nikt inny ani nic innego nie może nam dać.
I ta jedna chwila może zmienić i wypełnić nasze serce - i dać nam to wszystko, czego potrzebujemy, żeby stawić czoła wyzwaniom dnia. *
*
A jutro będzie nowy dzień. I nowa porcja Jego miłości i sił. *
Jeśli tylko po nią sięgniemy. // #kobieta #żona #Bóg #miłość #relacja #rozmowazbogiem #serce #kościół #mama #małżeństwo #modlitwa #Biblia #obecność
Małżeństwo nie jest łatwe. Relacje z innymi ludźmi ogólnie bywają trudne, prawda?
**
A co dopiero związek z kimś, z kim widzisz się na co dzień. Gdzie trudno już ukryć wady, trudne charaktery... Gdzie pojawia się codzienność, obowiązki, zmęczenie, życiowe problemy. *
*
I wiem, że istnieje mnóstwo sposobów na podtrzymywanie romantyzmu w relacji, że trzeba randkować, rozmawiać, starać się na każdym etapie naszego małżeństwa. To wszystko jest ważne i dobre. I skuteczne.
*
*
Ale powiem Wam co najbardziej zbliża mnie do mojego mężą.
To proste.
Im bardziej zbliżam się do Boga, tym bardziej zbiżam się mojego męża. *
*
Im więcej czasu spędzam z Bogiem, tym lepsze jest moje małżeństwo. Tym więcej mam w sobie miłości do T. Więcej cierpliwości. Nie wybucham tak łatwo. Słyszę jego przykre słowa ale nie urażam się, bo wiem, że mówi je ze zmęczenia albo że wcale nie ma ich na myśli. *
*
Im częsciej trwam w Jego obecności (myśląc, pamiętając, rozmawiając z Nim, czytając Biblię), tym moje małżeństwo jest bogatsze. Spokojniejsze. Mniej skupione na nieistotnych drobnostkach, a bardziej dostrzegające drugiego człowieka.
*
*
To oczywiście działa w dwie strony.
Jako żona i jako mąż - najlepsze co możemy zrobić dla naszego małżeństwa (szczególnie kiedy jest ciężko) – to biec najpierw do Niego i pozwolić Mu przemienić nasze serce. Uzdowić naszą duszę. Napełnić nas miłością – tak, żebyśmy czując się kochani i uzdrowieni – mogli z wolnością kochać.
**
#małżeństwo #relacja #związek
#mąż #żona #trudności
#uzdrowienie #wolność
#Jezus #charakter #ezer #kobieta #mężczyzna #miłość #Biblia #Bóg
📸 @wtm_films
Jedna z ulubionych książeczek Leili jest o rybce, która płacze, bo zgubiła swoją mamę. Przez kilka kartek książki pyta kolorowych mieszkańców morza czy jej nie widzieli i pod koniec, oczywiście, ją znajduje.
**
I teraz za każdym razem prawie kiedy jakaś inna postać w książce albo bajce płacze i pytam ją, jak myśli, dlaczego - to odpowiada, że szuka mamy.
**
I tak mnie to rozczula.
**
Bo w jej 2 latkowym świecie, kiedy płaczesz i jest ci smutno to oczywiste, że to dlatego, że twoja mamusia nie jest przy tobie. I płaczesz, bo jej potrzebujesz, żeby było ci lepiej.
**
Proste.
**
I tak sobie pomyślalam....gdybyśmy my też, zawsze wtedy kiedy jest nam smutno, kiedy czujemy się samotni, kiedy nie wiemy co robić, kiedy więcej mamy pytań niż odpowiedzi...
**
Gdybyśmy wtedy wołali do naszego Taty. Do Boga.
Od razu. Bez zastanowienia. Odruchowo. **
WIEDZĄC, że On jest. Że widzi nasze łzy. Nasz smutek, nasze zmęczenie, nasze pytania, nasze 'dlaczego'?
**
Nie zawsze wszystko toczy się tak, jakbyśmy tego chcieli..
Czasem, z jakiegoś powodu, On pozwala nam czekac na wołanie naszego serca dłużej niż byśmy chcieli.
**
I często nie wiemy dlaczego.
**
Patrzymy na innych, porównujemy...
**
Ale przez ten cały czas, jedyne co musimy zrobić, zamiast próbować znać wszystkie odpowiedzi, albo robić wszystko o własnych siłach...
To wołać do Niego.
I trwać w Jego obecności.
**
#Bóg #Ojciec #Tata #córeczkatatusia
#pytania #dlaczego #czekanie #siła #obecność #serce #kobieta #mama #żona #córka #wiara #dziecko
Pamiętam jak na początku naszej znajomości rozmawiałam z T. o dzieciach i roli mamy i taty w rodzinie.
*
Jego rodzice mają 6 dzieci i po urodzeniu drugiego mama zrezygnowała z pracy, żeby zająć się dziećmi. I tak już zostało. ‘Ale wiesz, że ja nigdy nie będę TAKĄ kobietą!?” – mówiłam do niego z pewnością. „Nie po to uczyłam się i studiowałam przez tyle lat mojego życia, nie po to wkuwałam języki, żeby potem ‘siedzieć’ w domu i to wszystko marnować!”.
*
Minęło kilka lat. Zasmakowałam pracy w nowoczesnych biurach, przebywałam wśród ‘znanych’ ludzi, chodziłam po pracy na drinki do ‘modnych’ londyńskich barów, woziłam się z biura do domu taksówką po godzinach, widziałam swoje imię w końcowych napisach programu telewizyjnego.
*
To wszystko są fajne rzeczy i jestem bardzo wdzięczna za te doświadczenia!
*
Ale po urodzeniu się Leili zobaczyłam i zrozumiałam, że bycie mamą to nie tylko przewijanie pieluszek, karmienie, zabawianie.
*
Zrozumiałam, że przez to, że jestem mamą- mam ‘moc’ wpływania na życie pewnej małej osóbki. I że to wielka odpowiedzialność ale i wielki przywilej.
*
Dotarło do mnie, że to my w dużej mierze kształtujemy jej światopogląd.
To czy będzie wiedziała, że jest akceptowana taka jaka jest. Nie tylko przez nas ale przez Boga. To, że mogę w swoim domu mieć małych ‘uczniów’ którzy patrzą na każdy mój krok i każde moje słowo... i na podstawie tego być może zdecydują o tym czy ten Jezus o którym tyle mówię jest naprawdę fajny czy nie (to nie MY decydyjemy o zbawieniu naszych dzieci – to one same muszą podjąć decyzję o podążaniu za Bogiem–ale mówię tu o tym jak wielki wpływ mamy na nie w dokonywaniu wielu życiowych wyborów).
*
Ciężko mi pomyśleć o roli lub pracy, która ma większe znaczenie.
*
I nawet kiedy, po długim, męczącym dniu ciągłych negocjacji z dwulatką, momentów kiedy nie byłam miłą i cierpliwą mamą; po dniu zaspokajania wielu potrzeb małego brzdąca, kiedy sama ledwo co znalazłam chwilę, żeby coś zjeść i się napić...
*
Nawet wtedy kiedy patrzę już niecierpliwie na zegarek kiedy będzie pora spania...
*
Ale teraz już chyba rozumiem moją teściową.
*
I chyba nawet chciałabym być TAKĄ kobietą...
*
(Choć nad tą szóstką to się jeszcze zastananawiam:D)
Zdecydowanie nie wino. Piękne i wzruszające…. :)
To nie lampka wina, ja też się wzruszyłam ;)