Powoli oswajam się z nową rzeczywistością...
**
Do tego, że mieszkam teraz we Francji. Że jestem mamą dwóch dziewczynek poniżej 3 lat. I do tego, że na chwilę obecną to plus zajmowanie się domem jest moim zawodem.
**
Przeprowadzka? Cieszę się, że już po. Że możemy odetchnąć po tych intensywnych tygodniach i zacząć układać nasze ‚nowe’ życie. Kocham sery, świeże bagietki, mój nowy widok z okna na pola i bliskość rodziny Tima.
**
Teoretycznie mój dzień wcale się nie zmienił. Ciagle przebieram pieluszki, gotuje obiad, zamiatam, wycieram gluty etc - tylko w innym kraju:P
**
Ale oswajam się z tym, że jest dużo ciszej. Dużo mniej opcji wyjścia. Niewiele osób tu znam. *
*
Ale wiedziałam, że tak będzie. I wiedziałam (bo On mi to powiedział, kiedy rozważaliśmy wszystkie za i przeciw) - że to będzie czas, który będę mogła wykorzystać na słuchanie... *
*
Słuchanie Jego podszeptów w ciągu dnia. Na bycie spokojniejszą. Na rozmowę z Nim w czasie gdy normalnie robiłabym coś innego (np widywanie się z ludźmi, za którymi notabene bardzo tęsknie!). Może właśnie na pisanie...?
**
Ale czuje, że tak miało być. Że ten czas to też przygotowanie. Choć jeszcze dokładnie nie wiem na co...
**
Jeden element układanki już za nami. Jesteśmy. Teraz pytamy - co dalej? Co masz tu dla nas, Panie?
**
Poza pysznym jedzeniem, pozytywnie gadatliwymi ludźmi, drogimi pieluszkami (!), domem z ogrodem o którym zawsze marzyłam (On jest wielki!) i trudnym językiem, którego muszę się znowu zacząć uczyć!
*
*
To wszystko jest cudne - ale wiemy, że to tylko cześć naszego życia. *
*
Wiemy, że chcemy żyć, czując, że żyjemy nie dla siebie, ale dla Niego. Bo tylko wtedy nasze życie nabiera sensu, celu i znaczenia. ♥
#nowezycie #francja #przeprowadzka #życiezBogiem #znaczenie #cel #mama #żona # małżeństwo #macierzynstwo #dzieci #zawodmama #wiara #Bóg
Miałam 19 lat kiedy tu przyleciałam. Spakowana w jedną walizkę (resztę mama przysłała mi autobusem!). *
*
To nie była łatwa decyzja. Zostawiałam rodzine, przyjaciół, wszystko co mi znane, żeby sama studiować w innym kraju. Skąd ja na to miałam wtedy odwagę? *
*
Tak wiele się zmieniło od tego czasu. *
*
Po 12 latach w Anglii walizka zamieniła się w cały van dobytku. Wyjeżdżam... ale już nie sama, a z mężem i dwójką dzieci.
*
*
To nie była łatwa decyzja. Patrząc z boku może nie ma ona sensu... ale my patrzymy na Niego. Na to czego On chce od zrobić z naszym życiem. To dla Niego chcemy żyć.
**
Ciężko mi opisać te wszystkie emocje, które teraz we mnie siedzą. Pożegnania nie były łatwe....
**
Pakowanie jedna ręką, karmiąc z noworodka i zabawiając jednocześnie 2 latkę też nie. *
*
Tylko On nas przez to przeniósł. Każdego dnia dał mi tyle sił ile potrzebowałam. *
*
Szczerze mówiąc jestem teraz tak zmęczona, ze ciężko mi się nawet modlić. Wczoraj otworzyłam Biblię, ale nawet nie rozumiałam tego co czytam. Ale wiem, że On jest.
*
*
Przez te 12 lat prowadził mnie każdego dnia. Od pracy do pracy. Postawił na mojej drodze wyjątkowych ludzi.
**
Zmienił mnie ze zranionej, szukajacej potwierdzenia siebie w innych dziewczyny - w silniejszą kobietę, żonę i mamę, która wie, że chce i musi polegać na Nim. *
*
Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć co ma dla nas... we Francji! *
*
#smutek #radość
#przeprowadzka #znoworodkiem #noweżycie #wyjezdzamy #szaleństwo #ogarniamtylkoznim #wdziecznosc #rodzina #wiara #bozeprowadzenie #pokoj #uk #francja #żonaimaz #żona #mama
Połóg to taki piękny ale i trudny czas... z jednej strony jest ogromna radość z nowego życia - małego, cudnego człowieczka który dołączył do naszej rodziny. Jest miłość (albo nie - przy pierwszym dziecku miałam baby blues wiec wielka miłość przyszła ale dopiero po 2-3 tygodniach), wdzięczność i piękne chwile tulenia i całowania małych raczek i nóżek ❤️❤️
**
Ale jest tez ta druga strona.
Jest niewyspanie. I są HORMONY. *
*
Jednego dnia tryskasz radością, a drugiego masz ochotę ryczeć co chwilę. Albo jesteś strasznie wkurzona. Niewiadomo właściwie dlaczego. Każdy powód jest dobry, żeby wybuchnąć. *
*
I z jednej strony wiem, że to normalne. Nie mogę sie biczować za to, że te emocje we mnie są. Czasem pomaga sie po prostu wypłakać. Pozwolić tym emocjom być. Bo niedługo sobie pójdą. I przytulić sie do męża. *
*
Zdecydowanie trzeba zadbać o swoje podstawowe potrzeby - jak jestem głodna to i wrażliwa.
**
Ale jest też inny sposób radzenia sobie z tymi wariującymi emocjami (nie tylko w czasie połogu).
**
Dziś dla mnie to było włączanie chrześcijańskiej muzyki, śpiewanie na głos aż zaczęłam wierzyć w to co śpiewam... a potem porwanie mojej 2,5 latki w taniec ze mną (z Zoé na rękach) :) *
*
Jej śmiech i słowa muzyki były tym, czego w tej chwili potrzebowałam, żeby odgonić negatywne i nieprawdziwie myśli, które chciały mną zawładnąć.
**
Ale był tez jeden moment, kiedy sama nawet nie miałam siły w sobie, żeby stawić im czoła. Poprosiłam wtedy, żeby T. Pomodlił sie o mnie. I naprawdę poczułam sie lepiej. *
*
Wiec tak - mamy prawo czuć sie słabe. Mamy prawo (obowiązek!) do odpoczynku, do dbania o siebie i swoje potrzeby psychiczne, fizyczne i duchowe. *
*
I mamy też dostęp do wielkiego, kochającego nas Boga, który nosi nasze ciężary. Który uzdrawia. Który przywraca wolność. I który chce towarzyszyć nam każdego dnia, w każdej czynności. *
*
Nieważne czy to prowadzenie ważnego projektu, budowa domu czy przebieranie pieluszek, karmienie i robienie prania (obecnie ostatnie dwie czynności wykonuję już jednocześnie :D).
**
#supermama #superBóg #połóg #hormony #emocje #kobieta #noworodek #rodzina #jezus #modlitwa #siła #mama #żona #mąż
Jutro miną 2 tygodnie od kiedy Zoé jest z nami.
**
Pierwszy tydzień nie był łatwy, bo spędziłam go w szpitalu z powodu komplikacji.
**
Modliłam się o szybki poród i szybki powrót do domu, a wyszło zupełnie inaczej... nie spodziewaliśmy sie w ogóle takiego rozwoju spraw. Przecież ‚miało być’ tak jak zaplanowaliśmy.
**
Ale przez ten tydzień On naprawdę do nas mówił. Pokazywał na każdym kroku, że jest z nami w tej trudnej sytuacji. *
*
Kiedy patrzyłam ciagle nerwowo na monitor ekg z biciem serca malutkiej i skurcze, które nie chciały sie rozwijać - usłyszałam ‚nie skupiaj swoich oczu na tym monitorze, skup je na mnie’. I tak tez próbowałam robić przez kolejne dni. Nie zawsze sie udawało.
**
Ale jakoś, wbrew wszystkiemu miałam w sobie ogromny pokój.
**
Jak sie okazało (i jak tez postanowiliśmy na to patrzeć), dużo dobrego z tego tygodnia w szpitalu wynikło. *
*
Przybliżyłam sie do mojego męża, który biegał koło nas, podawał szklanki wody podczas nocnych karmień, przytulał, zmieniał pościel szpitalną. Stał obok mnie w modlitwie i walczył o mnie. *
*
Doświadczyliśmy serdeczności rodziny i przyjaciół, którzy zajmowali sie w tym czasie Leilą i domem. *
*
Doświadczylam co to znaczy być w bólu a jednak ufać Mu i czuć pokój.
**
Postanowiłam nie pytać już ‚dlaczego?’. Bo nie wiem co innego mogło sie wydarzyć, a przed czym moze nas uchronił. Ale dziękuję Mu za to, że był ze mną w każdej minucie...
**
I że mam teraz ciagle pełne ręce, bo więcej osób do kochania. ❤️ *
*
Za nami cudowny tydzień w domu w czwórkę - wyciskaliśmy co sie da z każdej godziny razem.
A jutro wielki dzień przed nami, bo tata wraca do pracy... *
*
Lord have mercy on me!
**
#mama #poród #rodzina #bóg #wiara #pokój #połóg #dziecko #noworodek #duchświęty #zaufanie
📸Photo by @jerrydeeney
Ciąża to taki wyjątkowy czas w życiu każdej kobiety. Przez całe 9 miesięcy, ale szczególnie pod koniec i zaraz po urodzeniu naszego maleństwa jesteśmy o wiele bardziej delikatne... Słabsze fizycznie i przeważnie też psychicznie (hormony!). *
*
To jest czas, kiedy nasi mężowie mają naprawdę ważną rolę do odegrania.
W ostatnich tygodniach, pomoc mojego męża była i jest dla mnie nieceniona..
*
*
I wiecie to? Dla mnie to jest właśnie prawdziwe Męstwo. Kiedy mój mąż myje naczynia, chociaż sam ma za sobą długi dzień. Kiedy wychodzi z naszą córką na spacer, żebym mogła odpocząć, mimo że sam ma na głowie naprawdę sporo jeśli chodzi o pracę i gonią go terminy. Kiedy mówi mi 'idź się połóż, ja wykąpię małą'. Kiedy przynosi mi wodę w środku nocy, chociaż sam jest zmęczony. *
*
Kiedy mój mężczyzna nie ma na coś ochoty, jest mu trudno, ale robi to mimo wszystko, zapominając samego siebie - to okazuje mi taką miłość jaką Chrystus okazał kościołowi. Taką miłość, jaką mężowie mają mieć do żon... *
*
To nie jest łatwa miłość. Ale kiedy on kocha mnie taką miłością, kiedy oddaje mi tak wiele, nie oczekując nic w zamian - to on nie musi nawet niczego wymagać ode mnie - ja sama chcę 'poddać' się mu i iść za nim, kochając go tak jak kościół (czyli my, ludzie) kochamy Jezusa - za to co dla nas zrobił... *
*
Dziękuję Ci kochanie. Za Twoją miłość i Twoje męstwo. *
*
ciąża #kobieta #mąż #żona #wsparcie #męstwo #prawdziwymężczyzna #siła #pomoc #kościół #Jezus #miłość #małżeństwo #9miesiąc
Skończyłam pracę 2 tygodnie temu. Myślałam, że będę mega podekscytowana a tu nagle jakieś takie przerażenie mnie ogarnęło. *
*
Jak ja w ogóle dam radę, co ja będę robić cały dzień codziennie z moją dwulatką, a już w ogóle jak to będzie jak dojdzie do tego noworodek?
**
Nie mogłam przez kilka dni opędzić się od takich i podobnych myśli.
**
Aż pewnego wieczora, siedziałam sobie z książką... ale jakoś tak wiedziałam, że to nie to powinnam robić w tej chwili... poczułam w sobie takie wołanie... taki delikatny szept... *
*
‘’Spędź ze mna czas’’. Odłożyłam ksiażkę, wzięłam Biblię i dziennik, w którym zapisuję swoje myśli.
I zadałam mu po prostu pytanie ‘’Panie, dlaczego ogarnął mnie nagle taki strach? Cała ciążę czułam pokój - co się teraz stało?’’
**
Od razu przyszła mi do głowy ta myśl ‘’Bo zdjęłaś oczy ze mnie’’ Tak jak Piotr, który z wiarą wyszedł z łodzi ale kiedy tylko zdjął oczy z Jezusa, zaczął tonąć...
*
*
Dalej jeszcze poczułam, że On mówi: ,,Polegaj na mnie we wszystkim.
We wszystkich twoich potrzebach.
Odpoczywaj we mnie.
Nie musisz wypełnić każdej minuty czymś. Po prostu w niej trwaj. Ciesz sie nią.
Słuchaj moich delikatnych podszeptów.
Pozwól MI wykonać pracę w tobie. Odpoczywaj w mojej obecności.
Wdychaj mój pokój. Wydychaj miłość....’’
**
38 tygodni jutro - czekamy ❤️
A ja już nie czuję, że tonę... ❤️
**
#mama #ciaża #macierzyństwo #38tygodni #pokój #wiara #zaufanie #żona #strach #emocje #odpoczynek #radość #wdziecznosc 📸 @wtm_films
Moja ciąża nie jest skomplikowana ani wyjątkowo trudna. Ale jednak była dla mnie troszkę trudniejsza niż poprzednia.
**
Mam częste i dość silne skurcze przepowiadajacę już od 5 miesiąca i wszystko wydaje się kosztować mnie jakoś więcej wysiłku tym razem.
*
*
ALE. Tym razem, mimo, że jest mi nieco trudniej – trochę inaczej już podchodzę do tego stanu. I w ogóle do macierzyństwa.
*
*
Jestem bardziej świadoma jaką wielką jestem szczęściarą. Mam przywilej nosić pod sercem nasze drugie dziecko.
**
Mimo, że czuję się już jak wielki wieloryb - jest we mnie tak wiele wdzięczności! Ale to nie jest coś, co przychodzi mi naturalnie – bo naturalną reakcją jest dla mnie narzekanie. Że mi niewygodnie, że w żadne ubrania już prawie się nie mieszczę (!), że czuję się dużo mniej atrakcyjna, że mnie uwiera etc. *
*
To w dużej mierze decyzja, którą muszę podejmować za każdym razem, kiedy moje ciało i dusza mają ochotę poużalać się nad sobą. *
*
Jasne, ten wyjątkowy stan niesie za sobą też ‘specjalne względy’ i jak najbardziej je doceniam i kiedy ktoś oferuje mi krzesło, zrobienie czegoś za mnie albo mąż mówi – idź się połóz – to bez szemrania przyjmuję te oferty pomocy;) *
*
Ale wiem, że to jak będę podchodzić do mniejszych i większych wyzwań (do większych zaliczając poród o którym zaczynam co raz częściej myśleć) jest przede wszystkim moją decyzją. Jasne, mogę pozwolić sobie na chwile słabości i tych było przez te 8 miesięcy wiele. *
*
Ale będąc córką Boga i mając w sobie jego DŚ, mam dostęp do Jego pokoju. Do radości, która jest niezależna od moich okoliczności. Nawet kiedy jest mi fizycznie trochę ciężej (a na pewno nie jest mi aż tak ciężko w porównaniu do innych), mogę wciąż powiedzieć, że mam w sobie Jego radość. Mam pokój – bo wiem, że On zatroszczy się o każdy aspekt – też ten związany z porodem. Że to będzie odpowiedni moment (i miejsce!) i On – dlatego, że do tego mnie stworzył – pomoże mi w urodzeniu naszej drugiej córeczki. *
*
Więc kiedy przychodzą negatywne myśli ‘Czy dam radę?!’, staram się je zastępować tymi: ‘The joy of the Lord is my strength’ // ‘Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia"
*
I wszystko nabiera wtedy innej perspektywy...
Gdybym zaczęła dokładnie analizować wszystkie zmiany, które czekają nas w przeciągu kolejnych 3 miesięcy, ogarnęłaby mnie niezła panika. *
*
W przyszłym tygodniu kończę pracę i zmieniam tryb na ‘mama na pełny etat’. I o tyle o ile przecież kocham tę rolę, to kłamałabym gdybym powiedziała, że nie zastanawiam się jak sobie dam radę z dwójką dzieci poniżej 3 roku życia. *
*
Niedługo po urodzinach małej czeka nas inna wielka życiowa zmiana (jeszcze o tym na pewno sporo będzie!), która niesie z sobą mnóstwo pytań. *
*
Ale wiem jedno. Nie muszę mieć wszystkich odpowiedzi. Nie muszę mieć wszystkiego dopiętego na ostatni guzik (choć tego moja natura by się normalnie domagała!). Nie muszę wiedzieć jak to dokładnie wszystko się potoczy.
*
*
Muszę trwać w Jego obecności. Codziennie na nowo.
I wierzę bardzo, że On każdego dnia da mi (nam) wszystko to czego akurat będziemy potrzebować. *
*
Dziś to pokój. Jutro może będzie to mądrość - jak zachować w tym natłoku zadań zachować właściwe priorytety. Pojutrze zachęta od przyjaciela. W przyszłym tygodniu przecena na produkt, który akurat potrzebujemy.
*
*
Nie muszę mieć wszystkiego ‘figured out’. Muszę tylko DZIŚ trzymać się blisko Niego.
**
#34tygodnie #pokój #ojciec #serce #mama #żona #małżeństwo #rodzina #Bóg #obecność #plany #potrzeby #codzienność #macierzyństwo #ciąża #dzieci #zmiany
Czy planujecie prowadzić kursy dla Polaków w Londynie?:)
Prowadzimy już kursy, choć jak na razie było to po angielsku, dlatego, że mój mąż jest Francuzem. Mówi po polsku, ale chyba jeszcze ciężko byłoby mu prowadzić kurs w tym języku. Jeśli jesteście zainteresowani, odezwijcie się na maila – marta@zonaimaz.com i dam znać kiedy ruszymy z kolejnym! Pozdrawiam serdecznie :)
Mamy też kontakt z parą w Polsce, która prowadzi kursy – też przez Skype!
Marto a Ty z mężem prowadzicie w Polsce coś?
Hey, właśnie miałam odpisać na Twój (przemiły) poprzedni komentarz. Mieszkamy w Londynie, więc niestety nie prowadzimy kursów w Polsce (przynajmniej nie na razie!). Ale planujemy kurs małżeński lub przed-małżeński (jeszcze decydujemy) – prawdopodobnie pod koniec września – i jest możliwość dołączenia na Skypie – z tym, że będzie pewnie po angielsku… nie wiem jak u Was z ang? Mogę dać Ci więcej info jak już będziemy wiedzieć co i jak! ;**
Ewentualnie mogę Was skontaktować z osobami, które prowadzą ten kurs co my (2=1) w Polsce;)
Niestety nie ma „NAS”, zerwał ze mną dość brutalnie :/
Nawet nie chciał porozmawiać, choć ja bardzo chciałam. Podjudzał w sobie jakieś stare urazy do mnie za które już dawno go przeprosiłam. Mam wrażenie że dzieje się z nim coś niedobrego. Zarówno ja jak i on jesteśmy za granicą na wymianie studenckiej ale w różnych częściach Niemiec. Zostaje mi tylko zaakceptować sytuację i modlić się by na nowo odnalazł Pana Boga. Tak mi żal na serduchu że nie wyszło :/
Ojej, strasznie mi przykro Dianko. Masz rację, pozostaje Ci modlić się o niego i o Waszą relację.
Wiesz, jeśli jesteś blisko Boga, to On kieruje Twoimi krokami, więc zaufaj Mu…
Pozwól poprowadzić się przez te niełatwe chwile. Modlę się, żeby to był dla Ciebie czas, kiedy zbliżysz się do Niego.
Taki czasu wyjazdu też może być w tym pomocny…
A co do Twojego chłopaka… może spędź trochę czasu, modląc się o niego,a potem, jeśli ciągle bedziesz czuła taką potrzebę, napisz do niego maila z Twoimi uczuciami? Musisz być tylko gotowa na to, że być może nie dostaniesz odpowiedzi, albo że będzie bolesna.
Niech On teraz leczy Twoje rany.
Ściskam Cię mocno i pisz jeśli mogę jakoś pomóc…
M :*